ryk

ryk {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -u {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'gruby, głośny, przeciągły głos wydawany przez bydło domowe i niektóre dzikie zwierzęta, np. jelenia, niedźwiedzia; krzyk, beczenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chrapliwy, krótki ryk. Ryk wołu, krowy, lwa. Ryk dochodzi skądś. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dźwięk przypominający głos tych zwierząt, wydawany przez pracujące maszyny, towarzyszący zjawiskom przyrody; huk, hałas': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ryk morza, huraganu, wulkanu, piorunów. Ryk syreny fabrycznej, odrzutowca, silnika. Ryk dział. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'u ludzi: głośny krzyk, wrzask, przeraźliwy śmiech, głośny płacz': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ryk bólu, przerażenia, wściekłości. Ryki pijanych na ulicy. Wybiec z rykiem. Urządzić ryk. Skrzyczał ją, a ona w ryk.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}uderzyć w płacz [ryk, bek i syn.] {{/stl_10}}